Επιτρέπεται η είσοδος μόνο σε κανίβαλους

Σε όποια και από τις τρεις παραπάνω έννοιες αναφέρεται η λέξη κανιβαλισμός το μόνο σίγουρο είναι ότι η συγκεκριμένη λέξη κρύβει από πίσω της ένα πέπλο βιαιότητας. Η υπόθεση στην οποία πρόκειται να αναφερθούμε περιγράφει το κτηνώδες αυτό αίσθημα και την ικανοποίηση που νιώθει ο δράστης μετά από αυτή την πράξη ή έστω την φαντασίωση της, αλλά και την ευκολία που φέρνει το διαδίκτυο ως προς την υλοποίηση της. Οι περιγραφές θα είναι αρκετά έντονες, οπότε εσύ φίλε αναγνώστη που το θέμα του κανιβαλισμού σε «αναστατώνει» καλό θα ήταν να μην συνεχίσεις την ανάγνωση. Εάν πάλι αντέχεις, διάβασε υπεύθυνα…

Τα πρώτα χρόνια

Η όλη υπόθεση θα επικεντρωθεί γύρω από το πρόσωπο του Armin Meiwes. Γεννήθηκε την πρώτη ημέρα του Δεκεμβρίου του 1961 στην Γερμανία. Καταγόταν από μία «ασυνήθιστη» για τα δεδομένα της εποχής οικογένεια, καθώς η μητέρα του ήταν 40 χρονών, ενώ ο πατέρας του μόλις 21 ετών, όταν παντρεύτηκαν. Παρ’ όλα αυτά, ο πατέρας του εξασφάλιζε κάτι παραπάνω από τα προς το ζην για την οικογένεια του από την δουλειά του ως αστυνομικός. Και αυτό, γιατί αγόρασε μία έπαυλη 16.000 τ.μ. με όχι 5 ή 10 δωμάτια, αλλά 36. Όσον αφορά την μητέρα του Armin, φαίνεται ότι ήταν μία γυναίκα που ήθελε να έχει το έλεγχο για όλα, αρκετά χειριστική, ενώ φαίνεται πως έκανε αρκετές σκηνές ζηλοτυπίας στον νεαρό άντρα της.

Η απόκτηση του παιδιού τους φαίνεται να ήταν η έσχατη λύση για εκείνη, ώστε να κρατήσει τον άντρα της και όχι μία συνειδητή απόφαση ως ένδειξη της ανάγκης της να μεγαλώσει και να φροντίσει ένα παιδί. Ο Armin είχε άλλα δύο μεγαλύτερα αδέρφια, τα οποία όμως εγκατέλειψαν το σπίτι, μόλις έφτασαν σε ηλικία που μπορούσαν, καθώς το τοξικό κλίμα του σπιτιού ήταν ανυπόφορο. Στην ηλικία, λοιπόν, των έξι ετών ο Armin έμεινε μόνος του με την μητέρα του, διότι ο πατέρας του αποφάσισε να τους αφήσει. Η κατάσταση στο σπίτι είχε γίνει ασφυκτική για τον μικρό Armin. Όχι μόνο τα αδέρφια του, αλλά και ο πατέρας του τον εγκατέλειψαν με μία γυναίκα, η οποία σύμφωνα με συνέντευξη του ίδιου δεν έδειχνε ίχνος στοργής προς τον μικρό της γιο.

Εκείνη την περίοδο, ο μικρός τότε Armin είχε την πρώτη του επαφή με τον κανιβαλισμό. Διέξοδος του ήταν το διάβασμα σε αυτή την μοναχική εποχή. Ένα από τα βιβλία που διάβασε ήταν ο «Ο Ροβινσώνας Κρούσος», όπου σε ένα κομμάτι γινόταν αναφορά στον κανιβαλισμό. Για πρώτη φορά στα 10 του χρόνια κατάλαβε πως η σκέψη του να φάει έναν άλλον άνθρωπο, τον διέγειρε.

Η πορεία του στον γερμανικό στρατό

            Εννέα χρόνια αργότερα, ο Armin κατατάσσεται στον γερμανικό στρατό. Υπηρέτησε δώδεκα ολόκληρα χρόνια, καθώς είχε ως στόχο να το ακολουθήσει επαγγελματικά. Φαίνεται πως οι κανιβαλιστικές του διαθέσεις είχαν ξεθωριάσει. Παρ’ όλα αυτά, στην επιφάνεια αναδύθηκαν ζητήματα που αφορούσαν την σεξουαλικότητα του. Αν και είχε αρκετές φιλίες με γυναίκες, ποτέ καμία του επαφή με το γυναικείο φύλο δεν είχε προχωρήσει σε ερωτική σχέση. Σύμφωνα με συνεντεύξεις των φίλων του, ο Armin δήλωνε άγνοια σχετικά με τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, ενώ φαίνεται πως αναζητούσε βοήθεια για να ξεκαθαρίσει αυτό το ερώτημα που τον βασάνιζε. Παράλληλα, αρχίζει να πίνει πολύ με αποτέλεσμα να τον διώξουν από τον στρατό, καθώς είχε εμπλακεί σε δύο τροχαία υπό την επήρεια αλκοόλ.

            Μετά από πάνω από μία δεκαετία απουσίας από το πατρικό του, ο Armin αναγκάζεται να επιστρέψει κάτω από τις «φτερούγες» της καταπιεστικής μητέρας του. Εκείνη, βέβαια, αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα υγείας και μετα βίας εξυπηρετείται μόνη της. Ώντας άνεργος, πλέον, αποφασίζει να ασχοληθεί με τους υπολογιστές ως τεχνικός.

Το διαδίκτυο και ο ρόλος του

            Βρισκόμαστε στην δεκαετία του ‘90, όπου το διαδίκτυο ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για εκείνην την εποχή. Σίγουρα, οι ιστοσελίδες δεν είχαν καμία σχέση με τις ιστοσελίδες που βλέπουμε σύντομα και ακόμα πιο σίγουρα δεν ήταν τόσο «φιλτραρισμένες», όπως σήμερα. Κατά συνέπεια, μπορούσε να βρει ο οποιοσδήποτε με ένα μόνο κλικ να βρει το οτιδήποτε πολύ εύκολα. Κάπως έτσι και ο Armin συνάντησε μία διαδικτυακή ομάδα κανίβαλων. Ήταν σαν ένα forum, όπου συζητούσαν μεταξύ τους σχετικά με τις φαντασιώσεις του. Όπως είναι λογικό, ο Armin ένιωσε πως επιτέλους βρέθηκε ανάμεσα σε μία ομάδα ατόμων που μοιράζονται κάτι κοινό. Δεν άργησε να φτιάξει και την δική του ιστοσελίδα, όπου δημοσίευε τις σκέψεις του και τις φαντασιώσεις του σχετικά με τον κανιβαλισμό, αλλά και αρκετές φωτογραφίες.

            Σημαντικό ρόλο στην πλοκή της ιστορίας αποτελεί η ιστοσελίδα με το όνομα «The Cannibal Cafe Forum». Ο Armin φαίνεται να επισκεπτόταν συχνά αυτή την ιστοσελίδα, ενώ το ανατριχιαστικό της υπόθεσης αποτελεί το γεγονός, ότι συνήθιζε να πηγαίνει στο χασάπικο, να παραγγέλνει κρέας, να το επεξεργάζεται, ώστε να φαίνεται με ανθρώπινο μέλος και ανέβαζε φωτογραφίες που καυχιόταν για τα κατορθώματα της ανθρωποφαγίας που διέπραττε. Αυτά του τα post ήταν τα ίδια που τον έκαναν δημοφιλή στην κοινότητα. Τα πράγματα, όμως, θα άλλαζαν προς το χειρότερο, όταν η μητέρα του έφυγε από την ζωή στις 2 Σεπτεμβρίου του 1999, γεγονός που του έδωσε μία πνοή ελευθερίας.

Μία φαντασίωση που όδευε προς την πραγματικότητα

            Μέσα σε μία έπαυλη με 36 δωμάτια, ο Armin αποφασίζει να μετατρέψει ένα από αυτά τα άδεια δωμάτια στο μπουντρούμι, όπου θα πραγματοποιούσε τις κανιβαλιστικές του φαντασιώσεις. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ανεβάζει στο Cannibal Cafe μία αγγελία, όπου ζητούσε από κάποιον να προσφερθεί ως εθελοντής για να τον φάει. Στην συγκεκριμένη σελίδα, ανέβαζαν και άλλα μέλη πολύ συχνά παρόμοιες αγγελίες μόνο με την διαφορά ότι αναφέρονταν σε παιχνίδια ρόλων. Οι αγγελίες, βέβαια, δεν σταμάτησαν μόνο σε αυτή την ιστοσελίδα, όπως και δεν σταμάτησε η αναζήτηση του κατάλληλου ατόμου που θα ήταν πρόθυμο να πεθάνει και να μετατρέψει τις φαντασιώσεις του σε πραγματικότητα.

            Πολλοί ήταν εκείνοι που απάντησαν στις εν λόγω αγγελίες, όμως πάντα έκαναν πίσω. Όλοι εκτός από έναν. Έπειτα από μερικά email που αντάλλαξαν, ο Armin τον καλεί στο σπίτι του, ώστε να κάνουν πράξη τις φαντασιώσεις τους. Εμφανίζεται, λοιπόν, στο σπίτι του Armin και εκείνος τον τοποθετεί πάνω σε ένα τραπέζι. Ο Armin αρχίζει να του περιγράφει σχολαστικά το τι επρόκειτο να πάθει και τελικά το θήραμα του αποφασίζει πως δεν θέλει να προχωρήσει. Απόφαση που γίνεται δεκτή από τον θηρευτή. Ο τελευταίος, αν και απογοητευμένος που δεν ολοκλήρωσε το σχέδιό του, δεν το βάζει κάτω. Μάλιστα, διαμόρφωσε ένα άλλο δωμάτιο της έπαυλης, ώστε να είναι κατάλληλο για την σφαγή. Ήταν ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα που διέθετε ένα κλουβί για να κρατάει τα θηράματά του, ενώ είχε κρεμάσει και ειδικά αγκίστρια από το ταβάνι σαν αυτά που έχουν στα κρεοπωλεία.

            Τελικά, βρίσκεται ένα άτομο που απαντάει θετικά στην αγγελία του. Πρόκειται για τον 34χρονο Brandes, ο οποίος εργαζόταν ως μηχανικός. Φαίνεται πως στο παρελθόν είχε πειραματιστεί με την σεξουαλικότητά του, ενώ έδειχνε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις ιστοσελίδες κανιβαλισμού. Αρχίζουν, λοιπόν, να ανταλλάσουν email, όπου ο Armin του περιγράφει τι θα κάνει με το σώμα του, ενώ ο Brandes από μόνος του προτείνει και ο ίδιος κάποιες ιδέες. Μάλιστα, φαίνεται αν είχε πει, πως επιθυμούσε να χρησιμοποιηθεί το κρανίο του ως τασάκι. Ανάμεσα στις άρρωστες επιθυμίες του, υπήρχε μία που αφορούσε την κατανάλωση των γεννητικών του οργάνων και από τους δύο.

            Στις 9 Μαρτίου του 2001 φτάνει η σημαντική μέρα. Ο Brandes επισκέπτεται το σπίτι του Armin και μετά από μία ερωτική συνεύρεση που είχαν, ο τελευταίος δίνει στον πρώτο υπνωτικά χάπια σε συνδυασμό με αλκοόλ. Τον καθησυχάζει πως θα βοηθήσουν με τον πόνο, ενώ στήνει και την βιντεοκάμερά του, ώστε να μπορεί να βλέπει συνεχώς το έργο του. Αρχίζει, λοιπόν, από τα γεννητικά όργανα του Brandes, καθώς ήθελε να σεβαστεί την επιθυμία του θύματός του. Ακολουθούν ουρλιαχτά για τα επόμενα 30 δευτερόλεπτα και ένα συντριβάνι από αίμα, όπως θα δήλωνε αργότερα ο Armin. Μεταφέρει το ακρωτηριασμένο μέλος του Brandes στην κουζίνα και το μαγειρεύει, ώστε να δειπνήσουν μαζί. Εμπειρία που φαίνεται πως δεν απόλαυσε ο Armin.

            O Brandes αιμορραγεί ασταμάτητα και έτσι ο Armin αποφασίζει να τον τοποθετήσει στην μπανιέρα. Τον αφήνει εκεί μέχρι να πεθάνει από την αιμορραγία. Σε συνέντευξη του, ο Armin δήλωσε πως ήταν μία πολύ χρονοβόρα διαδικασία και μάλιστα έκατσε και διάβαζε το βιβλίο του μέχρι να πεθάνει ο Brandes. Η καθυστέρηση αυτή εκνεύρισε τον Armin, ο οποίος αποφάσισε μετά από τρεις ώρες αναμονής να του κόψει τον λαιμό. Έφτασε η ώρα που περίμενε. Τοποθετεί το πτώμα του έξω από την μπανιέρα και αρχίζει να το κομματιάζει. Κάποια μέρη τα τοποθετεί στον καταψύκτη, ενώ θάβει το κρανίο του στην πίσω του αυλή. Έστρωσε το τραπέζι σαν γιορτινό και άρχισε να τρώει το γεύμα του. Μία αίσθηση περίεργη, όπως θα παραδεχθεί αργότερα σε συνέντευξή του. Κατάφερε στα 40 του να πραγματοποιήσει το όνειρό του, ενώ φαίνεται πως τρεφόταν από τον Brandes για πάνω από μισό χρόνο.