Το Slow horses είναι η τηλεόραση που θέλουμε

Αυτή η τηλεοπτική έξαρση βέβαια είναι επακόλουθο του μεγάλου “πολέμου” των streaming platforms, οι οποίες με στόχο να διεκδικήσουν, ένα όσο το δυνατόν, μεγαλύτερο μερίδιο από την πίτα, δημιουργούν προϊόντα με ρυθμούς αρτοποιείου, βγάζοντας κάθε μήνα μεγάλες φουρνιές έτσι ώστε να γεμίσουν τη βιτρίνα τους. Το πρόβλημα όμως είναι ότι όταν ένα προϊόν γίνεται τόσο μαζικό, τότε πολλές φορές η ποιότητα δεν είναι δεδομένη. 

Και αντε να βρεις τη σειρά την “καλή”! Αυτή που θα ταιριάζει με τα γούστα σου και θα αξίζει τον χρόνο σου. Τα γούστα σας εγώ δε τα ξέρω… αλλά ξέρω να σας προτείνω μια σειρά, που μέσα στην μαζική μετριότητα που κυκλοφορεί εκεί έξω, αποτελεί ένα εγχείρημα που δείχνει τον δρόμο για το πως μπορεί μια πλατφόρμα να κάνει καλή τηλεόραση!

Το Slow Horses του Apple TV είναι ένα γνήσιο κατασκοπευτικό θρίλερ με στοιχεία μαύρης κωμωδίας, που αποτελεί μεταφορά της ομώνυμης νουβέλας του Mick Herron. Η ατμόσφαιρά του στάζει βρετανίλα, η πλοκή του σε κρατά καρφωμένο στην οθόνη και η ιστορία του αποκαλύπτει το ποσό σκατένιο είναι το σύστημα που ελέγχει αυτό τον κόσμο και πως χρησιμοποιεί τις ανθρώπινες ζωές σαν μάρκες, σε ένα παιχνίδι πόκερ με σημαδεμενη τράπουλα και με έπαθλο… μια καλή καρέκλα. 

Η ιστορία αφορά μια κατασκοπευτική ομάδα, η οποία βρίσκεται στον πάτο της ιεραρχίας της βρετανικής κατασκοπίας (MI5) και σε αυτή ουσιαστικά στέλνονται από τα κεντρικά, οι πράκτορες που έχουν κάνει κάποιο σοβαρό λάθος στη καριέρα τους ή θεωρούνται γενικά περιορισμένων δυνατοτήτων. Κάτι σαν τα Ι4 της κατασκοπίας φανταστείτε. Αυτή η ομάδα λοιπόν μπλέκεται σε κάποια… σοβαρά γεγονότα που συμβαίνουν στη χώρα, τα οποία έχουν μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές προεκτάσεις. 

Οι λόγοι για να την ξεκινήσετε είναι πολλοί και βλέποντας το πρώτο μόνο επεισόδιο, αρκεί για να σας πείσει! Αρχικά, ο πρωταγωνιστής της σειράς και υπεύθυνος της ομάδας των Slow Horses είναι ο τεράστιος Gary Oldman, ο οποίος δίνει ρέστα σε έναν ρόλο τόσο σιχαμερό και ταυτόχρονα τόσο αγαπησιάρικο. Οκ ο Gary Oldman κάνει καθε ρόλο του, ολοκληρωτικά δικό του, αλλά ο Jackson Lamb μοιάζει να είναι γεννημένος για εκείνον! 

Όλη η ομάδα των Slow Horses όμως αποτελείται από χαρακτήρες που έχουν τη δική τους προσωπικότητα, αλλά και το δικό τους ταξίδι μέσα στη σειρά. Δε βλέπεις τις κλασσικές καρικατούρες που συνήθως συνθέτουν αντίστοιχες ομάδες, σε αντίστοιχου ύφους αμερικανικές σειρές και ταινίες, αλλά βλέπεις τους κλασικούς Βρετανούς αστούς που απλά τυχαίνει να δουλεύουν σαν κατάσκοποι. Με τη σειρά να τους μεταχειρίζεται περισσότερο σαν δημόσιους υπαλλήλους που απλά προσπαθούν να κάνουν καλά τη δουλειά τους, παρα σαν ήρωες. 

Αυτή η ματιά αστικής ρουτίνας, με φόντο το σκοτεινό γκρίζο στα σοκάκια του Λονδίνου και το μουντό καφέ των γραφείων μέσα στις παλιές βρετανικές πολυκατοικίες, κάνει την ατμόσφαιρα γνήσια και αποπνικτικά μαγνητική! Και μέσα σε αυτό το background βλέπεις να εκτυλίσσονται παιχνίδια εξουσίας, τα οποία δεν είναι φαντασμαγορικά ή τραβηγμένα στην πλοκή τους για να υπάρξει δράση, αλλά σου κρατούν την αγωνία, ακριβώς γιατί μοιάζουν τόσο αληθινά. 

Το σενάριο είναι απλό στη παρακολούθηση και δεν βαραίνει ιδιαίτερα, όπως πολλές φορές συμβαίνει στις κατασκοπευτικές ιστορίες. Ταυτόχρονα υπάρχει και έντονο μαύρο χιούμορ, το οποίο είναι αρκετά διακριτικό βέβαια. Γελάς χωρίς να εκβιάζει το γέλιο. Η δράση δεν είναι έντονη, αλλά υπάρχουν δυνατά twists και cliffhangers που σε ταΐζουν το ψωμάκι για να συνεχίσεις να παρακολουθείς. 

Είναι μια σειρά που βγάζει μελαγχολία και κατάθλιψη, αλλά έχει τον τρόπο να χλευάζει την ύπαρξή της και να διασκεδάζει τη κατάσταση. Εντάξει προς το φινάλε, υπάρχουν κάποιες σεναριακές ευκολίες που χτυπάνε λίγο με το ρεαλιστικό του ύφους της σειράς, αλλά τις συγχωρείς γιατί εξυπηρετούν το κεντρικό νόημα. Πάντως στο τέλος οι πληροφορίες που παίρνεις, βάζουν φωτιά στη συνέχεια της ιστορίας! 

Κυρίως βέβαια η σειρά σε προβληματίζει φανερώνοντάς σου το ποσό… αναλώσιμοι είμαστε όλοι σε αυτό τον κόσμο, αλλά και πόσο μικρές είναι οι ζωές και οι ιδεολογίες μας, μπροστά στα μεγάλα συμφέροντα των δυνατών.