42.195 φορές ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ!

Γι’ αυτό και μόνο λοιπόν, ο Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας, είναι ο πιο όμορφος και, παρά τους απίστευτους πόνους, ίσως ο πιο «ανώδυνος» Μαραθώνιος που κάποιος μπορεί να ζήσει!

Την 1^η φορά το αντιμετωπίζεις ως μια σκληρή μάχη! Μάχη απέναντι στην πρότερη καθιστική ζωή, το κάπνισμα, τις καθημερινές ατασθαλίες.. Και ύστερα η γενναία απόφαση για ριζική αλλαγή. Όχι αποκλειστικά με την επιλογή της γυμναστικής, αλλά με την επιλογή του να βάζεις ΣΤΟΧΟΥΣ που αρχικά φαντάζουν αδύνατοι. Ναι, θέλει σθένος και αποφασιστικότητα. Αλλά τίποτα δεν είναι ανέφικτο!

Τη 2^η φορά, όσα λόγια δεν υπήρχαν να περιγράψουν το πρώτο εγχείρημα, τόσα ξεχειλίζουν στο δεύτερο.. Ένας χρόνος μετά, και όλα πλέον είναι ξεκάθαρα στο μυαλό σου. Είσαι αχόρταγος, αδηφάγος, κυνηγός όλο και πιο δύσκολων στόχων. Και αυτή πλέον είναι η στάση ζωής σου! Στην αρχή, λες πως δε θα το επαναλάβεις, νιώθοντας σαν απόστρατος συνταξιούχος που απολαμβάνει τα επινίκια.. Ξαφνικά όμως, η φλόγα που σιγοκαίει μέσα σου, σε προκαλεί! Να κάνεις ΞΑΝΑ το ακατόρθωτο! Να επαναλάβεις την πορεία, ξεπερνώντας το χρόνο και τον φόβο σου!

Την 3^η φορά, μετά από 2 χρόνια πανδημίας και όλων αυτών των περιορισμών που σου στέρησαν τη ζωή, πλέον το θεωρείς ΧΡΕΟΣ. Να υπερνικήσεις τα πάντα! Την αποχή, το φόβο, την απομόνωση, την κατάθλιψη, την απώλεια..

Η Υπέρτατη πρόκληση.. “Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας! Ξανά και ξανά!”. Μήνες σκληρής προετοιμασίας που έχεις στερηθεί πολλά, αλλά έχεις βιώσει ακόμα περισσότερα..! Μήνες που διέκοψες διακοπές, που στερήθηκες κοινωνικές σχέσεις, που ξύπνησες αξημέρωτα πριν λαλήσουν τα κοκόρια για να προπονηθείς, ενώ ήσουν τύπος βραδινός, και τελικά μήνες μάχης με το σώμα, μα κυρίως με το μυαλό σου..

Και όταν φτάνει η ημέρα, καταλαβαίνεις πως το ταξίδι άξιζε.. Και ας μην τερματίσεις! (Που κάπου μέσα σου όμως ξέρεις πως ΘΑ ΤΕΡΜΑΤΙΣΕΙΣ!)

Βλέπεις την ανατολή του ηλίου, και νιώθεις ΕΥΓΝΩΜΩΝ. Που από κάποια δύναμη, σου έχει δοθεί το υπέρτατο αγαθό της ζωής, και εσύ ανταποδίδεις έστω και σε μικρό βαθμό το ότι έχεις την υγεία σου και την ευκαιρία να ΖΗΣΕΙΣ κάτι ΜΟΝΑΔΙΚΟ! Βλέπεις έπειτα το πλήθος κόσμου που ετοιμάζεται για την υπερπροσπάθεια και λες “τελικά δεν είμαι μόνος σε αυτή την τρέλα!”

Τελικά η πανδημία μας γέμισε με δίψα για ζωή!

Και ύστερα έρχεται Η ΜΑΧΗ. Η εκκίνηση, ο ενθουσιασμός, ο φόβος, η αυτοσυγκράτηση με χίλια ζόρια να μη δώσεις όλες σου τις δυνάμεις από νωρίς, η πρώτη κούραση, ο ΤΡΟΜΟΣ στη θέα του όγκου των 20 ανηφορικών χιλιομέτρων, η θέα ανθρώπων που τα παρατούν, αλλά και η θέα ανθρώπων αποφασισμένων.. Τα πρώτα 32 χιλιόμετρα ΠΑΛΗΣ και ανάμεικτων εμπειριών αντοχής, απογοήτευσης, αλλά και προσμονής..

Και στο τέλος, είσαι εσύ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ. Αξέχαστη η απόλυτη ησυχία των τελευταίων 10 κατηφορικών χιλιομέτρων πριν το στάδιο..

Ο ΠΟΝΟΣ σε βάζει σε μονοπάτια που δεν έχεις συναντήσει ποτέ. Το μυαλό σου είναι ο μόνος σύμμαχός σου, περνά από μπροστά σου η ζωή σου, τα λάθη σου, τα πεπραγμένα σου, τα όνειρά σου, οι άνθρωποί σου. Σα να βγαίνεις από το σώμα σου, και να το ενθαρρύνεις κάνοντας τη δική σου: Ψυχοθεραπεία, αλλά και Αυτοκριτική…

Και ύστερα ΤΟ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ ΣΤΑΔΙΟ..!

Η δική σου στιγμή δόξας, συγκίνησης, αποθέωσης! Με τους δικούς σου ανθρώπους να σε υποδέχονται, ακόμα και να σε ακολουθούν τρέχοντας στα τελευταία μέτρα,(!!) με τον άγνωστο κόσμο να σε αποθεώνει, με τη θέα μιας ακόμα Ολύμπιας κορυφής που κατακτήθηκε!

Φιλάς τον εθελοντή που σου δίνει το μετάλλιο, σα να είναι ο αδερφός σου! Αγκαλιάζεις τους συναθλητές σου! Κλαις από χαρά, ζαλίζεσαι από την ένταση, μουδιάζεις, χλομιάζεις από υποθερμία, αλλά ξεχνάς τα πάντα!
Θυμάσαι μόνο ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ! Που άνοιξες τα χέρια σου σα φτερά στον τερματισμό μετά από 3,4,5,6 ώρες δεν έχει σημασία το πόσο! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΣ!

Δεν ξέρω πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να καταλαγιάσει η σκόνη, να πέσουν οι παλμοί, να χαμηλώσει η αδρεναλίνη, να σβήσουν τα φώτα.. Ίσως 364 ημέρες, μέχρι δηλαδή την επόμενη φορά..!

Αυτό όμως που ξέρω σίγουρα, είναι πως κάθε φορά, ΕΙΝΑΙ μια πρώτη φορά. Οι δαίμονες που έχεις να νικήσεις, πάντα θα είναι διαφορετικοί. Οι αναμνήσεις που θα φτιάχνεις πάντα θα είναι διαφορετικές.. Ακριβώς όπως και στη ζωή!

Το μόνο που θα μένει πάντα ίδιο, θα είναι οι έννοιες ορόσημα, οι ίδιες σε κάθε κείμενο, σε κάθε εικόνα, και σε κάθε προσπάθεια: ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ, ΑΓΑΠΗ για τους λίγους ανθρώπους που σε συνοδεύουν αληθινά στη ζωή σου, και τελικά ΣΕΒΑΣΜΟΣ στο σώμα σου και στη ζωή σου.. Χωρίς αλαζονεία, χωρίς τέλμα, με πίστη για το νέο ΣΤΟΧΟ.

Μα κυρίως μία έννοια που μόνο ο προσωπικός σου Μαραθώνιος μπορεί να σου μάθει και να σου υπενθυμίζει ξανά και ξανά και ξανά..!

42.195 φορές ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ..!