Stay in Touch
In case you want to send or ask something
info@streetmagazine.gr
Χωρίς κανέναν απολύτως τραυματισμό, χωρίς σαλάχι και χωρίς εμμονή με το keep filming, παραλίγο να χάσει τη ζωή του πριν από λίγο ο Κρίστιαν Έρικσεν μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ο Δανός κατέρρευσε και έπεσε στο χορτάρι με το πρόσωπο, όλοι έσπευσαν να κάνουν νόημα στους γιατρούς να μπουν στο γήπεδο και ακολούθησαν λεπτά που γίνονταν σκληρότερα κάθε στιγμή, καθώς ο Έρικσεν δεν μπορούσε ν’ ανακτήσει τις αισθήσεις του. Κι όλα αυτά σε ζωντανή μετάδοση σε όλον τον κόσμο.
Η κάμερα, πριν στραφεί μια και καλή σε κερκίδες και πρόσωπα, «έπιασε» και ΚΑΡΠΑ ( CPR) και προσπάθειες ανάνηψης με απινιδωτή. Την ίδια στιγμή, ολόκληρη η ομάδα της Δανίας ήταν γύρω από τον πεσμένο ποδοσφαιριστή και τους γιατρούς. Κι αυτοί έκλαιγαν. Κι ο κόσμος στις κερκίδες έκλαιγε. Κι όσοι δεν έκλαιγαν, κοιτούσαν με αγωνία. Προσπαθούσαν να καταλάβουν αν ο Έρικσεν ζει. Ακόμη και η σύζυγός (;) του κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο και η κάμερα την έδειξε να έχει πλαντάξει στο κλάμα. Και σχεδόν κι εμείς μαζί της, που από το σπίτι δεν μπορούσαμε να ξέρουμε τι συμβαίνει, μονάχα βλέπαμε τη μία ανησυχητική εικόνα μετά την άλλη και τον τερματοφύλακας Κάσπερ Σμάιχελ να πηγαίνει προς το μέρος της.
Μέσα στο όλο άγχος και το σοκ για την υγεία του Έρικσεν, τα αυτιά μας ταλαιπώρησαν οι δύο αμειβόμενοι απ’ τον ΑΝΤ1 «δημοσιογράφοι». Ο ένας είναι ο πολυΑτάλαντος Γιώργος Λιώρης, ο άλλος δε γνωρίζω – έχω την υποψία πως είναι ο Γρ. Παπαβασιλείου. Προσπάθησαν ν’ αποφύγουν την αναφορά σε ονόματα όπως του Φοέ ή του Φεχέρ ή του Πουέρτα, καθώς αυτοί και πολλοί άλλοι κατέρρευσαν στα γήπεδα και έχασαν, τελικά, τη μάχη.
Ανέφεραν πως δεν έχει δώσει η UEFA ριπλέι για να μπορέσουν να ξαναδούν τη φάση. Τη φάση που ως εκείνη την ώρα ίσως ήταν η τελευταία στιγμή ενός 29χρονου ποδοσφαιριστή. Το άφηναν να εννοηθεί κάπως ύπουλα, υπερέμμεσα. Ο Λιώρης το «πούλησε» καλύτερα εξαρχής, τονίζοντας πολλάκις ότι ο Έρικσεν είναι και πατέρας δύο παιδιών, λες κι ο θάνατος δεν είναι βαρύς από μόνος του – ή μήπως γίνεται βαρύτερος όταν έχει δύο παιδιά ο αγκαλιασμένος με το χάρο; Λες και μπορούν να εξαφανίσουν έτσι κι αλλιώς οι της UEFA απ’ το διαδίκτυο κάτι που «ταξιδεύει» ήδη απ’ την ώρα της ζωντανής μετάδοσης σε εκατομμύρια σπίτια. Λες και δεν θα μπορούσαν οι σπίκερς να βρουν τη φάση να τη δουν για να καλύψουν την περιέργειά τους. Το παράπονο ποιο ήταν ακριβώς; Ότι δεν είδαμε ξανά και ξανά και ξανά έναν άνθρωπο να σωριάζεται στο χορτάρι κι αυτό ν’ αποτελεί το σημείο εκκίνησης ενός παρατεταμένου άγχους για την ίδια του τη ζωή; Κι αν όντως μέσα σε λίγα λεπτά απ’ την πτώση του στο χορτάρι πληροφορούμασταν ότι ο Έρικσεν πέθανε, θα έπρεπε να έχουμε δει σε ριπλέι το θάνατό του δύο και τρεις φορές, λες κι είναι σκηνή από αγαπημένη μας ταινία;
Και μας υπενθύμιζαν ότι ο σκηνοθέτης δε δείχνει πλάνα του σωριασμένου Έρικσεν, γιατί εμείς το ξεχάσαμε μάλλον. Δεν είχαν οι καημένοι εικόνα και δεν μπορούσαν να πουν κι άλλα. Τις εισβολές στους αγωνιστικούς χώρους έχουν σταματήσει οι σκηνοθέτες να τις δείχνουν χρόνια. Αυτή η ευαισθησία σα να είναι, ακόμη, πιο χοντρόπετση σε περιπτώσεις άλλες, όπως αυτή του Έρικσεν.
Η κάμερα άρχισε να «κοιτάζει» αλλού όταν τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και το αίμα μας είχε ήδη παγώσει.
Ο συνεχής σχολιασμός σίγουρα είναι ένας κανόνας του ραδιοφώνου. Αποκλείει το ραδιοφωνικό κενό, γεμίζει τον αέρα, άλλωστε μόνο η ακοή λειτουργεί. Δεν επιτρέπει να κοπεί η σύνδεση παραγωγού και ακροατή. Στην τηλεόραση υπάρχει και η δύναμη (ή η αηδία) της εικόνας. Και να σχολιάσεις τι, ακριβώς, όταν γίνεται αυτό απ’ τη μία στιγμή στην άλλη; Είναι κάτω ο Έρικσεν, βλέπουμε λίγο πολύ όλοι μας τι συμβαίνει. Είναι μία ολόκληρη ομάδα από πάνω του, όπως είναι κι οι γιατροί, δίχως τους οποίους αυτή τη στιγμή θα γράφαμε επικήδειο. Προς τι αυτή η εμμονή για λόγια; Για ποιο λόγο αυτό το ατελείωτο μπίρι μπίρι στ’ αυτιά μας, λες και δεν μας αρκεί που είδαμε άνθρωπο να καταρρέει;
Ο ΑΝΤ1, αφού έκλεισε τη ροή περίπου ένα 20λεπτό αργότερα απ’ ό,τι το BBC και μπήκε σε τροχιά εκπομπής, έσπευσε να βγάλει στον αέρα τουλάχιστον δύο γιατρούς για να μιλήσουν για το περιστατικό. Αφήνοντας στην άκρη τη γραφικότητα του πράγματος, η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου έγινε και στους δύο γιατρούς. Αν ήταν σωστή η αντίδραση των γιατρών.
Τόσα λεπτά που ήταν κάτω ο Έρικσεν, το τουίτερ γέμισε σχόλια ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά και ότι είναι υπερβολικά πολύς ο χρόνος που έχει μείνει στο χορτάρι, δίχως να υπάρχει η οποιαδήποτε ένδειξη ότι έχει τις αισθήσεις του. Το ίδιο μας το κεφάλι έκανε τις πλέον μαύρες σκέψεις. Και τελικά, η ανακοίνωση λέει πως έχει σταθεροποιηθεί και θ’ ακολουθήσει νεότερη ενημέρωση για την κατάστασή του. Όμως, ναι, ας βάλουμε στο μικροσκόπιο και τους γιατρούς που έτρεξαν να του σώσουν τη ζωή και τον επανέφεραν. Ας σχολιάσουμε αυτό στον αέρα της τηλεόρασης.
Το βίντεο με το θάνατο του κροκοδειλάκια ήταν αρχικά να προβληθεί κανονικά, αλλά ευτυχώς δεν προβλήθηκε ποτέ. Όλα τα αντίγραφα καταστράφηκαν, πλην ενός. Αυτό το ένα δόθηκε στη χήρα του Τέρι, γιατί ο ίδιος ο Έργουιν ήθελε όλα όσα έκανε να υπάρχουν καταγεγραμμένα. Εκείνη, με βάση όσα κυκλοφορούν στο ίντερνετ, δεν το είδε ποτέ. Απλώς το κατέστρεψε.
Νομίζω πως δεν συντρέχει λόγος να τηρείται παντού και πάντα το “keep filming”. Κι ας πουλάει, όντως, πολύ. Το ίδιο ισχύει και για το σχολιασμό, ειδικά όταν υπάρχει τόση ένταση από την εικόνα και μόνο. Δεν είναι κακό να σκάμε πού και πού.
ΥΓ. Τη συνέχεια του Euro όποιος μπορεί, ας την παρακολουθήσει από κάποιο άλλο κανάλι.
In case you want to send or ask something
info@streetmagazine.gr
