Το σχολείο μας κινδυνεύει! Χρειαζόμαστε βοήθεια!

Το χρονικό διάστημα που απομένει μέχρι την έναρξη της σχολικής χρονιάς είναι μικρό. Συνεπώς η αναγκαιότητα εύρεσης άλλου κτιρίου είναι επιτακτική.

Στο σχολείο μας φοιτούν περίπου 200 μαθητές και μαθήτριες (Έλληνες και αλλοδαποί), η πλειοψηφία των οποίων έχει μεταναστευτικό ή προσφυγικό υπόβαθρο και πραγματοποιούνται συνεχώς νέες εγγραφές καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς.

 Σύμφωνα με τη Διακήρυξη για τα Δικαιώματα του Παιδιού (ΟΗΕ, 1959):

«Στο παιδί αναγνωρίζεται το δικαίωμα της εκπαίδευσης, η οποία θα παρέχεται δωρεάν και θα είναι υποχρεωτική, στη στοιχειώδη τουλάχιστον βαθμίδα. Στο παιδί θα παρέχεται μια εκπαίδευση που θα προάγει τη γενική παιδεία του και θα του δώσει τη δυνατότητα με βάση την αρχή της ισότητας των ευκαιριών να αναπτύξει τις ικανότητές του, την ατομική του κρίση και το αίσθημα της ηθικής και κοινωνικής ευθύνης του και να γίνει ένα χρήσιμο μέλος της κοινωνίας (…)».

Σε αυτή την ισότητα των ευκαιριών αναφερόμαστε κι εμείς, γι’ αυτό είναι απαραίτητο το σχολείο μας. Δεν μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για ίσες ευκαιρίες αν δεν προσφέρεται στους συγκεκριμένους μαθητές/τριες η ευκαιρία της ομαλής ένταξης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα! Αυτό το σχολείο είναι ένα πρώτο καταφύγιο γι’ αυτά τα παιδιά. Μέχρι ν’ αποκτήσουν δεξιότητες, να στηριχθούν στα πόδια τους και να συνεχίσουν σ’ ένα άλλο σχολείο, όταν αισθανθούν έτοιμα. Γιατί πολλά παιδιά δεν είναι έτοιμα. Για πολύ καιρό. Όμως κάθε παιδί έχει το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Όχι μόνο τα άριστα παιδιά. Όχι μόνο τα παιδιά που ταιριάζουν εύκολα στα “κουτάκια” του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και της κοινωνίας γενικότερα.  Τα παιδιά χρειάζονται το σχολείο που τους ταιριάζει, ώστε κάθε σπόρος ν’ αναπτυχθεί στο καλύτερο δυνατό. Χρειάζονται εξοικείωση πριν ενταχθούν στο τυπικό σχολείο, είναι ένα βήμα απαραίτητο.

Πολλά από τα παιδιά ζουν ακόμα σε δύσκολες συνθήκες. Χρειάζονται ένα σταθερό περιβάλλον. Αποδοχή και αγάπη. Δεν είναι αόρατα. Τα παιδιά μας δεν είναι αόρατα! Ούτε και το σχολείο μας θέλουμε να γίνει…

Το σχολείο μας είναι η ψυχή μας. Είναι το δεύτερο σπίτι μας, οι άνθρωποι που αγαπάμε. Για πολλούς μαθητές είναι το πρώτο σπίτι, είναι καταφύγιο. Το σχολείο μας είναι μια ομάδα, στην οποία νιώθουμε εμπιστοσύνη κι ασφάλεια. Το σχολείο μας είναι ζωντανό κι ανασαίνει. Είναι το μέρος που θα κάνουμε προσπάθειες να μάθουμε ο ένας απ’ τον άλλο. Είναι το μέρος που θα συζητήσουμε για τα όνειρά μας, αλλά και για όσα μας βαραίνουν. Τι κι αν δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα; Θα βρούμε τρόπο. Σε κάποιον μπορεί να πάρει μέρες και σε άλλον χρόνια. Αποκτούμε δεξιότητες επικοινωνίας και δεν υπάρχει κάτι πιο σημαντικό. Το σχολείο μας είναι μαγικό. Δεν εξαφανίζει τις διαφορές μας, αλλά τις αγκαλιάζει. 

Μια μέρα του Νοέμβρη, ήρθε ο Α. σχολείο ντυμένος Batman. Και δεν τον έδειξε κανείς, δεν απόρησε κανείς, δεν τον κορόιδεψε κανείς. Ήταν απλά άλλη μια μέρα που ήμασταν όλοι διαφορετικοί κι ελεύθεροι να εκφραστούμε. Σ’ αυτή την ομάδα κάθε παιδί έχει τον δικό του ρυθμό, τη δική του προσωπικότητα, τις δικές του ανάγκες. Γνωριζόμαστε και αποδεχόμαστε ο ένας τον άλλον. Βρίσκουμε λύσεις μαζί. Στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε μια οικογένεια. Μια οικογένεια που βρίσκει τρόπους να επικοινωνήσει ξεπερνώντας τα εμπόδια της μη κοινής γλώσσας, που γιορτάζει μαζί τιμώντας κάθε κουλτούρα, που έχει ένα όραμα και προσπαθεί κάθε μέρα γι’ αυτό. Η Κ. ήρθε από το Ιράν ως θρησκευτικός πρόσφυγας. Η Ε. κι ο Α. έφτασαν από την Τουρκία ως πολιτικοί πρόσφυγες. Ο Μ. ήρθε στο σχολείο τον Σεπτέμβριο από την Υεμένη. Μένει σε δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων παιδιών και χρειάστηκε πολύ χρόνο μέχρι να εμπιστευτεί το σχολείο και τους ανθρώπους στην Ελλάδα. Ο Ντ., η Ν. και η Τ. ήρθαν στην τάξη μας από την Ουκρανία, λόγω του πολέμου. Η Σ., η Φ., ο Α. κι ο Αμπ. περπάτησαν τέσσερα βουνά και μπήκαν σε μια βάρκα για να φτάσουν στην Ελλάδα. Πόσα έχουν δει τα μάτια τους που δεν θα έπρεπε να τα βλέπει κανένας, και τα βλέπουν μάτια παιδικά.. Αυτή είναι μια συνηθισμένη τάξη στο Διαπολιτισμικό Δημοτικό σχολείο Παλαιού Φαλήρου. Παιδιά που έχουν έρθει από μακριά, παιδιά με τραύματα, με δύσκολα βιώματα, που έχουν περάσει πολλά. Εμπειρίες που τους έχουν κάνει να χάσουν την ανεμελιά τους και τους έχουν αναγκάσει να εγκαταλείψουν τον τόπο τους. Ανάμεσά τους είναι παιδιά ασυνόδευτα που μένουν σε ιδρύματα και δομές. Είναι ακόμη παιδιά με σχολικό έλλειμμα, καθώς βρίσκονται εκτός μαθησιακής διαδικασίας για μεγάλο διάστημα ή δεν έχουν προηγούμενη σχολική εμπειρία. Είναι  παιδιά που έχουν φοβερές δυσκολίες διαβίωσης, που αναλαμβάνουν πολλαπλούς ρόλους μέσα στην οικογένεια και ευθύνες πάνω από την ηλικία τους. Παιδιά που τους λείπει ο προσωπικός χώρος, ένα περιβάλλον ηρεμίας και ένα σταθερό πλαίσιο. Είναι παιδιά που ξέρουν ότι ίσως όπου να ‘ναι θα φύγουν, που είναι όλα στη ζωή τους σε εκκρεμότητα, σε μία αναμονή. Παιδιά που ματαιώνονται συχνά, που δεν έχουν κίνητρο.

Στο σχολείο μας το βρίσκουν. Σε ένα πλαίσιο κατανόησης , αποδοχής και ασφάλειας, σε ένα περιβάλλον που σέβεται τους ατομικούς ρυθμούς, εστιάζει  στις ατομικές ανάγκες και είναι ανοιχτό στη διαφορετικότητα του κάθε παιδιού που είναι μια σφαίρα προστασίας για τα παιδιά μας. Εδώ τα παιδιά δεν χάνονται. Δεν είναι απομονωμένα.

Το σχολείο μας λαμβάνει υπόψη από πού έρχονται και πού πηγαίνουν οι μαθητές μας, αξιοποιεί τις προγενέστερες εμπειρίες και τα βιώματα των μαθητών, σέβεται και λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες πολιτισμικές τους συνήθειες και χτίζει συνεργατικές σχέσεις μαζί τους.

Εδώ οι ανάγκες των μαθητών μας είναι υπολογίσιμες. Γι’ αυτό αναπροσαρμόζουμε συνεχώς τους στόχους μας και αναδιαρθρώνουμε την ύλη μας, διαφοροποιούμε τη διδασκαλία μας, αναζητούμε συνεχώς εναλλακτικούς τρόπους προσέγγισης και είμαστε σε μια συνεχή εγρήγορση.  Με τη γλώσσα του σώματος, με παντομίμα,  με οπτικοακουστικά μέσα, με τη δύναμη της εικόνας και με βιωματικούς τρόπους βρίσκουμε μια κοινή γλώσσα και επικοινωνούμε. Εδώ η διδασκαλία απαιτεί  προσωπικό χρόνο, ενδιαφέρον, δέσμευση και φροντίδα. Απαιτεί λεπτότητα χειρισμών και ευαισθητοποίηση απέναντι στα δύσκολα βιώματα, απαιτεί αναγνώριση της ιδιαιτερότητας του πλαισίου, επίγνωση των ιδιαίτερων αναγκών των μαθητών, διερεύνηση των κινήτρων και ιδιαίτερη μέριμνα για την ψυχοσυναισθηματική τόνωση των μαθητών. Για αυτό και απαιτεί περισσότερο  επαγγελματισμό και αυξημένη κατάρτιση. Γι’ αυτό το σχολείο μας έχει έμπειρο και καταρτισμένο εκπαιδευτικό προσωπικό στη διαπολιτισμική εκπαίδευση, τη συμπερίληψη και διδασκαλία της ελληνική ως δεύτερης γλώσσας με σεμινάρια , μεταπτυχιακές ή διδακτορικές σπουδές.

Η λειτουργία του σχολείου από 1η Σεπτεμβρίου είναι απαραίτητη, καθώς υπάρχουν μόνο τρία Διαπολιτισμικά δημοτικά σχολεία στην Αττική. Το Διαπολιτισμικό Παλαιού Φαλήρου καλύπτει όλα τα νότια προάστια. Η σπουδαιότητα της συνέχειας της λειτουργίας του συγκεκριμένου σχολείου είναι φανερή για την ομαλή φοίτηση των συγκεκριμένων μαθητών/ριών, καθώς και για τις υπόλοιπες σχολικές μονάδες, οι οποίες δεν διαθέτουν Τάξεις Υποδοχής και το εκπαιδευτικό προσωπικό δεν είναι κατάλληλα καταρτισμένο.