Δισκοκριτική – Ορέστης Ντάντος

Αυτή τη φορά ο Ορέστης, δημιούργησε μία ακόμη συλλεκτική δουλειά, τα τραγούδια της οποίας ερμηνεύουν τέσσερις σημαντικές γυναίκες της εγχώριας μουσικής σκηνής. Στο νέο του δίσκο «Τακούνια για καρφιά» στέκονται δίπλα δίπλα η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Μάρθα Φριντζήλα, η Νατάσσα Μποφίλιου και η Ιουλία Καραπατάκη.

Πριν μερικές εβδομάδες, ο Ορέστης βρέθηκε στο στούντιο του Street Radio για να μας παρουσιάσει το νέο του υλικό, αλλά μία φορά, μία συνομιλία μαζί του, δεν είναι ποτέ αρκετή. Έτσι, για το νέο τεύχος του Street Magazine του ζητήσαμε να μας αναλύσει track by track τα «Τακούνια για καρφιά».

Ορέστης Ντάντος – Track by track «Τακούνια για καρφιά»

Νατάσσα Μποφίλιου – «Όλα τα όχι και τα μη»

Ήταν το μόνο τραγούδι που δεν ήμουν σίγουρος αν ήθελα να το δώσω ή να το πω εγώ. Όταν όμως μπήκε στο παιχνίδι η Νατάσσα σιγουρεύτηκα. Δικό σου δεν είναι ό,τι αποκτάς κι ό,τι κερδίζεις. «Μόνο ό,τι δοθεί μένει πάντα δικό σου». Έπρεπε να ακουστεί από μια γυναίκα με φυσική δοτικότητα. Και συνέβη.

Ελένη Τσαλιγοπούλου – «Γιάννη μου»

Έψαχνα μέρες για το στίχο του βασικού μουσικού μοτίβου. Ακατάληπτα λόγια σε αυτοσχεδιασμό όπως συνηθίζω. Μου άρεσε η μουσική αλλά δεν έβρισκα ταιριαστά λόγια. Περάσανε διάφοροι στίχοι που «δεν πήραν τη δουλειά» μέχρι τη στιγμή που για κάποιο ανεξήγητο ως τώρα λόγο ξεστόμισα το όνομα Γιάννη μου (δις). Αυτό ήταν. Και το τραγούδι και ολόκληρη η ιδέα για τον «γυναικόστροφο» δίσκο.

Ελένη Τσαλιγοπούλου – «Φύσα αέρα»

«Φύσηξε τόσο δυνατά που πήρε τα όνειρά μου. Τ’ άφησα να χαθούν μακριά, δεν ήταν καν δικά μου.»

Ο δικός μου ο αέρας ήθελα να φυσάει από μέσα. Είναι αέρας ατομικής απελευθέρωσης από τις χειροπέδες που φοράμε μόνοι μας. Τα βολεμένα μας ρούχα, τα προστατευτικά μας καπέλα, ακόμα και τα φορετά όνειρά μας καλύτερα να τα πάρει ο αέρας. Κι ήρθε η Ελένη με την αθωότητα και την αίσθηση ελευθερίας που μόνο στα παιδιά συναντάς να φέρει τα απαραίτητα μποφόρ ερμηνείας.

Μάρθα Φριντζήλα – «Νερό στη βάρκα»

Αλλάξαμε στο τραγούδι δύο ενορχηστρώσεις μέχρι να καταλήξουμε. Η Μάρθα του έδωσε τέτοιο εκτόπισμα που οι αρχικές ιδέες ωχριούσαν πλέον. Φαντάστηκα ναύτες θαλασσοκαμμένους κι ερωτοπνιγμένους να τραγουδούν μαζί της στα ναυπηγεία της αγάπης για να κάνω τα δεύτερα και να έχω έναν αισθητικό μπούσουλα. Και δέσαμε κάπου τελικά. Και δεν βουλιάξαμε.

Νατάσσα Μποφίλιου – «Χόρεψε»

Χόρεψε μπροστά στο τέρας. Και καν’ το για σένα. Όχι για να σε δουν.

Για μένα το τραγούδι ολοκληρώθηκε όταν το άκουσα από τη Νατάσσα ζωντανά. Όταν είδα να το κάνει πράξη. Χόρεψε μόνο για σένα.

Ιουλία Καραπατάκη – «Τακούνια για καρφιά»

Ήθελα μια φωνή που να είναι ζόρικη κι ανέμελη μαζί. Μαλακή και σιδερένια ταυτόχρονα. Για να πει το να «εκδικηθεί η ομορφιά» με τόλμη αλλά και χαλαρότητα, σαν κάτι που θες δε θες θα συμβεί. Κάποια που δεν έχει να αποδείξει τίποτα αλλά και που δε χαρίζεται. Και μετά μπήκε στο στούντιο η Ιουλία και γέλασε και τραγούδησε και έφυγε κι εγώ ήξερα ότι αυτό είναι το κορίτσι με το φουστάνι και τα τακούνια.