Βιβλιοθεραπεία

Η βιβλιοθεραπεία ορίζεται ως «η χρήση της λογοτεχνίας με σκοπό να δημιουργηθεί μια θεραπευτική αλληλεπίδραση ανάμεσα στη συμμετέχουσα/στον συμμετέχοντα και στο θεραπευτή.» Επίσης αναφέρεται ότι «στη διαδραστική βιβλιοθεραπεία, ένας εκπαιδευμένος διευκολυντής χρησιμοποιεί καθοδηγούμενες συζητήσεις για να βοηθήσει την/τον κλινικό ή αναπτυξιακό συμμετέχοντα να ενσωματώσει τα συναισθήματα και τις γνωστικές αποκρίσεις σε επιλεγμένα έργα λογοτεχνίας, τα οποία μπορεί να είναι σε μορφή τυπωμένου κειμένου, οπτικοακουστικού υλικού, ή δημιουργικής γραφής από την/τον συμμετέχοντα.» κατά τους Hynes-Berry & McCarthy-Hynes.

Δεν θα εστιάσω λοιπόν στην πλοκή της τριλογίας ή την εξαιρετική γραφή αλλά κυρίως στο πώς με έκαναν να αισθανθώ οι χαρακτήρες.

Στοιχεία βιβλίου

Τίτλος: Kάραβαλ

Συγγραφέας:  Stefanie Garber

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες:423

ΙSBN:978-618-01-2657-8

Το πρώτο βιβλίο ακολουθεί την δεκαεφτάχρονη Σκάρλετ Ντράγκνα, ένα κορίτσι που ήξερε να επιβιώνει μόνο δείχνοντας επιφυλακτικότητα. Προσπαθώντας να ξεφύγει από τον κακοποιητή πατέρα της και να προστατέψει την απερίσκεπτη κατά την γνώμη της αδερφή της, Ντονατέλα, γλιστράνε στον μαγευτικό κόσμο του Κάραβαλ, το οποίο μπορούμε να το παραλληλίσουμε με το Westworld και όπου λαμβάνει χώρα μόνο σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους με αποκλειστικές προσκλήσεις. Δεν θα σας μιλήσω καθόλου για την πλοκή μα θα εστιάσω στο ψυχοθεραπευτικό ταξίδι μου με αυτήν την τριλογία. H Σκάρλετ είναι συναισθητική, δηλαδή βλέπει τα συναισθήματα της με χρώματα.

Για την Σκάρλετ το Κάραβαλ ήταν σαν να έμπαινε σε ένα κόσμο από αρχαία παραμύθια κι όνειρα που ζωντάνευαν. Ο ουρανός του ήταν μια κρεμώδης μουτζούρα από στροβίλους στο χρώμα της βανίλιας. Ο αέρας γύρω της θα έπρεπε να έχει την γεύση γλυκού γάλατος κι ονείρων με ζάχαρη αλλά το μόνο που μπορούσε να γευτεί ήταν σκόνη κι ομίχλη.

Κι αυτό ακριβώς ήταν που με έκανε να ταυτιστώ μαζί της. Παρόλο που με εκνεύριζε υπερβολικά καθώς αποτέλεσε καθρέφτη όλων όσων δεν μου αρέσουν στον εαυτό μου.

Μια πρωταγωνίστρια που βιαζόταν να βουτήξει στον φόβο. Κι όσο περισσότερο κλωτσούσε η Σκάρλετ το νερό για να μείνει στην επιφάνεια, τόσο πιο πολύ φοβόταν και τόσο πιο πολύ την τιμωρούσε ο ωκεανός.

Σκοπός του παιχνιδιού που έχει ορίσει ο διοργανωτής του Κάραβαλ είναι να βρει η Σκάρλετ την αδερφή της που έχει απαχθεί πριν από τους υπόλοιπους παίχτες. Και σε αυτό την βοηθάει ο ερωτεύσιμος σαν το σκοτάδι Τζούλιαν. Η Σκάρλετ πάσχει από το σύνδρομο του να βάζει πρώτα τους ανθρώπους της πάνω απ΄ τις δικές της ανάγκες και να το βαφτίζει αυτό αγάπη.

Κατά την εμπειρία της η ασφαλής επιλογή συχνά ήταν σαν να μην έκανε καμία επιλογή, αντίθετα σαν να έκανε ένα βήμα πίσω κι επέτρεπε στους άλλους με μεγαλύτερη δύναμη να κάνουν αυτό που θεωρούν εκείνοι σωστό.

Παρακολουθώντας την να προσπαθεί με κόπο να κάνει την ασφαλέστερη επιλογή και μην μπορώντας να ευχαριστηθεί τον έρωτα που αναπτύσσεται με τον Τζούλιαν εξαιτίας αυτής της εμμονής της, ανακάλυψα ότι κάθε άτομο χρειάζεται κάποια στιγμή στη ζωή του να περάσει αυτό που θα τον/την/το καταστρέψει ολοκληρωτικά ουτώς ώστε να μάθει ποιος πραγματικά είναι.

Δεν ήταν δική του δουλειά να την προστατεύσει αλλά έκανε ότι μπορούσε. Επίσης την έκανε να νιώσει πράγματα που δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι επιθυμούσε.

Διαπίστωσα επίσης ότι σίγουρα είναι πολύ όμορφο συναίσθημα να έχεις άτομα που σε προστατεύουν σε κάθε σου βήμα κι αναλαμβάνουν πολλές φορές να επιλέξουν για σένα μα αυτό δεν βοηθάει κανέναν από τους δύο να ωριμάσει και να εξελιχθεί ως άνθρωπός.

Στοιχεία βιβλίου

Τίτλος: Θρύλος

Συγγραφέας: Stefanie Garber

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 447

ΙSBN:978-618-01-3111-6

Το δεύτερο βιβλίο εστιάζει στον χαρακτήρα της μικρής αδερφής. Κι ενώ στο πρώτο μέρος της τριλογίας δημιουργείται η εντύπωση ότι η Ντονατέλα Ντράγκνα είναι μια επιπόλαιη κοπελίτσα που κοιτάει μόνο την πάρτη της και δεν την νοιάζει τι χαμό αφήνει πίσω της, εδώ συνάντησα κάτι τελείως διαφορετικό.

Δυστυχώς η Τέλα δεν ήταν το είδος του κοριτσιού που οι άντρες έσωζαν. Ήταν εκείνη που άφηναν πίσω. Αλλά επίσης ήταν εκείνη που υποτιμούσαν.

Αγάπησα αυτό το κορίτσι που δεν φοβάται να πάρει ρίσκα σε αντίθεση με την αδερφή της και να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο μέχρι να πετύχει το σωστό. Παρακάτω αναφέρει το εξής:

Το Σπασμένο Στέμμα αντιπροσώπευε μια αδύνατη επιλογή ανάμεσα στα δύο εξίσου δύσκολα μονοπάτια. Αλλά η Τέλα δεν πίστευε σε αδύνατες επιλογές. Κατά την εμπειρία της το ένα μονοπάτι ήταν ξεκάθαρα χειρότερο από το άλλο.

Αυτό με έκανε να σκεφτώ, αν τελικά είναι έτσι τότε γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ τα βήματα και τα σκαλοπάτια; Αφού έτσι κι αλλιώς θα μπουρδουκλωθούμε. Θα σηκωθούμε και θα πέσουμε πάλι και ξανά μανά μέχρι να το πετύχουμε. Παντού και κυρίως στα μονοπάτια που έχουν να κάνουν με την καρδιά.

Η Τέλα ισχυριζόταν ότι δεν ήθελε αγάπη-της άρεσε να λέει ότι η αγάπη παγίδευε κι έλεγχε κι έκανε τις καρδιές κομμάτια. Αλλά η αλήθεια ήταν ότι ήξερε επίσης ότι η αγάπη θεράπευε και κρατούσε τους ανθρώπους μαζί και κατά βάθος την ήθελε περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο. Αν η Τέλα επέλεγε να απορρίψει αυτό που είχε δει στις κάρτες, ίσως τότε να μπορούσε να έχει ένα νέο πεπρωμένο στο οποίο δεν θα χρειαζόταν να φοβάται την αγάπη.

Στοιχεία βιβλίου

Τίτλος: Φινάλε

Συγγραφέας:  Stefanie Garber

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες:475

ΙSBN:978-618-014078-1

Το τρίτο βιβλίο έχει παράλληλες αφηγήσεις της ιστορίας από την οπτική γωνία της Σκάρλετ αλλά και της Τέλας. Στις αρχές του βιβλίου έχει ένα συγκλονιστικό κομμάτι που θα αγγίξει πολλούς.  

Δεν έχουν όλοι ένα αληθινό τέλος. Υπάρχουν δύο είδη τέλους επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι τα παρατάνε στο σημείο της ιστορίας στο οποίο τα πράγματα είναι χειρότερα, όταν η κατάσταση φαντάζει απελπιστική. Αλλά τότε η ελπίδα είναι πιο αναγκαία από ποτέ.

Πάντοτε σε όλες τις σχέσεις επέρχεται κάτι που μοιάζει με τέλος όμως αν το ζευγάρι δει αυτό τον σκόπελο ως θεμέλιο για το χτίσιμο μιας πιο βαθιάς αγάπης, τότε έχουν βρει την μαγεία που αναφέρουν όλα τα βιβλία φαντασίας.

Δεν ήταν ανάγκη να σβήσει τον πόνο της. Τον χρειαζόταν για να την ωθήσει να αναλάβει δράση. Το γεγονός ότι ήταν ένα αρνητικό συναίσθημα δεν σημαίνει ότι δεν ήταν πολύτιμο.

Κάποιο άλλο κορίτσι ίσως να είχε παραμείνει σιωπηλό μετά την παταγώδη αποτυχία του προηγούμενου σχεδίου της. Αλλά γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η Τέλα ένιωθε την ανάγκη να βρει ένα σχέδιο που θα πετύχαινε.