Αγαπημένο μου ημερολόγιο

Σε βρήκα λοιπόν, σε άνοιξα και είχα τύψεις, είχα τύψεις γιατί 15 χρόνια τώρα δεν έχω γράψει ούτε μία σελίδα. Σκέφτηκα λοιπόν γιατί όχι; Ελπίζω μόνο να αντέξεις την παράλογη και ασύνδετη σκέψη μου. Σε παρακαλώ. Πολλές φορές ήσουν στο μυαλό μου, μόνο σου, κλειδωμένο μέσα σε ένα συρτάρι με χιλιάδες σκονισμένα χαρτιά γύρω σου και αυτοκόλλητα δεκαπενταετίας από τα οποία η κόλλα έχει εξαφανιστεί με το πέρασμα του χρόνου. Πολλές φορές έχω νιώσει την ανάγκη να σου γράψω ξανά, να με ακούσεις, γιατί εσύ πάντα με ακούς και δε με κρίνεις ποτέ. Αλλά έχω μεγαλώσει. Έτσι μου είπαν. Η παιδική αυτή συνήθεια όμως, μου έκανε τότε τόσο καλό. Σε άνοιγα και είχα όλες αυτές τις λευκές σελίδες μπροστά μου να αποτυπώσω τις σκέψεις μου. Λοιπόν άκου…

Σήμερα το πρωί ξύπνησα πολύ νωρίς, 6 και 20 νομίζω, με μία λέξη στο μυαλό, παράλυση, συγγνώμη, υπερ ανάλυση εννοούσα. Πόσοι φοβούνται την υπέρ ανάλυση; Πόσοι την κατηγορούν; Όμως υπάρχουμε κι εμείς, που αγαπάμε να βουτάμε βαθιά μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό, αγαπάμε να αναλύουμε τους ανθρώπους γύρω μας, αγαπάμε να παρατηρούμε, αγαπάμε να δίνουμε βάση σε κάθε λεπτομέρεια. Όλα γύρω μου είναι τόσο επιφανειακά, ναι γενικεύω το ξέρω, αλλά όλες μας οι συναισθηματικές συνήθειες ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Γι’ αυτό ήθελα να σου γράψω, για να θυμηθώ αυτή τη συνήθεια η οποία τότε με γέμιζε συναισθήματα. Έχεις 15 χρόνια να με διαβάσεις και όλα πλέον στη ζωή μου είναι τόσο γενικά, τίποτα δεν είναι συγκεκριμένο τίποτα δεν είναι καθαρό, όλα είναι γρήγορα και χωρίς λεπτομέρεια. Ακούω ανθρώπους γύρω μου να λένε “θέλω να είμαι γενικά ο εαυτός μου”, “θέλω να είμαι γενικά όμορφος”,  “θέλω γενικά να αρέσω στους άλλους” “θέλω γενικά να είμαι αποδεκτή”. Πώς όμως θα είμαι ο εαυτός μου αν δε δώσω βάση στις δικές μου λεπτομέρειες αν δεν αναλύσω ή μάλλον αν δεν υπερ αναλύσω τα δικά μου χαρακτηριστικά; Πλέον υπάρχουνε χάπια για τα πάντα, πονάει το κεφάλι σου; Πάρε ένα χάπι.  Πονάει το μυαλό σου; Πάρε ένα χάπι. Πονάει καρδιά σου; Πάρε ένα χάπι. Όλα γύρω μας έχουνε μετατραπεί σε στρογγυλά παραλληλόγραμμα τρίγωνα τετράγωνα άσπρα ή και χρωματιστά χάπια. Αναρωτιέμαι πολλές φορές αν και οι άνθρωποι θα μετατραπούμε σε χάπι καμιά μέρα.

Τις προάλλες χρειάστηκε να πάρω ένα χάπι το οποίο μου είπανε ότι θα βοηθήσει στο να νιώσω καλύτερα, στο να μην υπεραναλύω, στο να μπορώ να πάρω αποφάσεις στο να είμαι πιο… ο εαυτός μου. Ο ποιός; Πώς ένα χάπι μπορεί να βοηθήσει να βρω εγώ στοιχεία του εαυτού μου τα οποία δεν τα έχω ανακαλύψει ποτέ; Και έχω προσπαθήσει με χιλιάδες διαφορετικούς τρόπους να βρω αυτά τα χαμένα κομμάτια του πάζλ και θα έρθεις εσύ να μου πεις ότι ένα χάπι θα μπορέσει να μου καλύψει όλα αυτά τα κενά που χρόνια ατελείωτα παλεύω να καλύψω;