Το ζω στα στενά “Υπογεννητικότητα”

Η σορός της  Δημήτρη της Λέσβου που άργησε προκλητικά να ταυτοποιηθεί.

Η αποκάλυψη της στυγερής γυναικοκτονίας στα Γλυκά Νερά

Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την υπογεννητικότητα?

Κάποιοι,  επιθυμούν να κάνουν παιδιά γιατί  τα θεωρούν δώρο.

Κάποιοι, θεωρούν ότι  η τεκνοποίηση είναι ο μόνος σκοπός σε αυτή τη ζωή.

Κάποιοι, επίσης θεωρούν ότι παιδιά πρέπει να κάνεις μόνο αν έχεις πολλά λεφτά.

Παραπάνω λεφτά = και πολλά παιδιά.

Η οικονομική ευμάρεια σε χρίζει αυτόματα και καλό γονιό.

Όσο δογματικό κι αν ακουστεί, η απόφαση να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο, είναι εγωιστική.

Αφενός γιατί  το παιδί δεν το έχεις ρωτήσει, αφετέρου διότι όλοι οι παραπάνω λόγοι που ανέφερα για τα πιστεύω κάποιων, γυρίζουν σε σένα.

Δεν είναι κακό να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου, ίσα-ίσα ο εαυτός μας θέλει φροντίδα.

Και θεωρώ ότι έχουμε πραγματικά ‘’πολλή φροντίδα’’ μέσα μας.

Τα κοριτσάκια μεγαλώνουν παίζοντας με κούκλες, καροτσάκια με ψεύτικα μωράκια ώστε να προετοιμαστούν να φροντίσουν στο μέλλον πραγματικά μωράκια. Τα αγοράκια παίζουν με αυτοκινητάκια, παίζουν πόλεμο,παιχνίδια με  βία,  σπορ που απαιτούν μυϊκή δύναμη.  Μαθαίνουν εν ολίγοις πως να κυριαρχήσουν σε έναν ψεύτικο κόσμο, ώστε να προετοιμαστούν  να είναι το κυρίαρχο αρσενικό που θα μπορεί να προστατέψει την οικογένειά και να φροντίσει τα πραγματικά μωράκια που προανέφερα.

Τα στερεότυπα αυτά κάποιες  φορές έχουν λειτουργήσει.

Δηλαδή δεν έγιναν τα παιδιά αυτά αργότερα καλοί γονείς επειδή έπαιζαν κατά αυτό τον τρόπο. Απλά έτυχε σε αυτό το περιβάλλον να είχαν Το ζητούμενο.

Το ζητούμενο το οποίο ονομάζεται :φροντίδα.

Νομίζω κάποια στιγμή στο γυμνάσιο κάνουμε ένα μάθημα που λέγεται οικιακή οικονομία και ένα άλλο που λέγεται κοινωνική και πολιτική αγωγή.

Αδυνατώ να θυμηθώ αν υπάρχει κάπου το κεφάλαιο: φροντίδα.

Και αδυνατώ να το θυμηθώ, γιατί πολύ απλά δεν το διδασκόμαστε .

Δεν μαθαίνουμε να φροντίσουμε ένα ζώο. Να δώσουμε πρώτες βοήθειες σε έναν άνθρωπο που έχει χτυπήσει.

Να του δώσουμε κουράγιο στην απώλειά του.

Θάρρος όταν έχει  χάσει αναπάντεχα τη δουλειά του.

Να μπορούμε να μαγειρέψουμε κάτι απλό ώστε να μην πεινάσουμε εμείς ή κάποιος δίπλα μας.

Να σεβαστούμε κάποιον με τον οποίο δεν συμφωνούμε .

Αυτά λοιπόν -αν είμαστε τυχεροί- θα τα μάθουμε από φίλους,από κάποιο δάσκαλο αλλά κυρίως από τους γονείς μας.

Τις φορές  λοιπόν που η φροντίδα αυτή λείπει,

αυτή η φροντίδα που για κάποιο λόγο είναι περιττό να διδάσκεται, προκύπτουν τα εξής δύο σενάρια:

Το καλύτερο σενάριο είναι να λάβει το παιδί  την ιδανική φροντίδα που περιέγραψα και να έχει  μία ακλόνητη στοργή  ως όπλο  για την αντιμετώπιση   του  κόσμου που προετοιμάσαμε ερήμην του.

Στο σημείο αυτό εξηγώ την επιλογή της μιας φωτογραφίας που είναι στην επικεφαλίδα του άρθρου. Σ αυτή τη φωτογραφία βλέπετε τον Κρίστιαν Έρικσεν ο οποίος μόλις έχει αναρρώσει από ένα συγκλονιστικό περιστατικό που έλαβε χώρα σε ποδοσφαιρικό αγώνα . Την ώρα του παιχνιδιού ο ποδοσφαιριστής έπαθε ανακοπή καρδιάς, οι συμπαίκτες του και εν συνεχεία γιατροί, τον έσωσαν. Η φωτογραφία απεικονίζει το πλατύ το χαμόγελο ευγνωμοσύνης του Κρίστιαν που τους ευχαριστεί όλους για τη βοήθεια και τα μηνύματα συμπαράστασης.

Από κάτω ακριβώς υπάρχει ένα σχόλιο. Γι αυτό μπήκε η φωτογραφία.

Γι αυτό το σχόλιο. Για τον σχολιαστή και γι αυτούς που εκπροσωπεί.

Συνεπώς πάντα θα υπάρχει η πιθανότητα να γεννηθεί ένα παιδί που μπορεί να ενστερνίζεται τέτοιου είδους σχόλια.

Συνοψίζοντας, το χειρότερο σενάριο είναι η προαναφερθείσα πιθανότητα.  Όπως και το παιδί να είναι ένα θύμα σαν αυτά που  επισήμανα στην αρχή του κειμένου..